شعر2

حرف كمي نبود قرار ومدار عشق

اما چه فايده –

كه نفهميم يار را!

اي روح هاي ناب !

دوباره به پا كنيد

قدري براي اهل زمستان

بهار را !
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
يه عالمه متن عاشقانه فوق العاده زيبا در ادامه مطلب
هميشه
در بدترين لحظه ها
تنها رها مي كني مراو
بدترينِ لحظه ها
وقتي است
كه تو
مرا
تنها
رها مي كني
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

هر كه آيد گويد:
گريه كن، تسكين است
گريه آرام دل غمگين است
چند سالي است كه من مي گريم
در پي تسكينم
ولي اي كاش كسي مي دانست
چند دريا
بين ما فاصله است
من و آرام دل غمگينم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

حرف كمي نبود قرار ومدار عشق

اما چه فايده –

كه نفهميم يار را!

اي روح هاي ناب !

دوباره به پا كنيد

قدري براي اهل زمستان

بهار را !
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
يه عالمه متن عاشقانه فوق العاده زيبا در ادامه مطلب
هميشه
در بدترين لحظه ها
تنها رها مي كني مراو
بدترينِ لحظه ها
وقتي است
كه تو
مرا
تنها
رها مي كني
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

هر كه آيد گويد:
گريه كن، تسكين است
گريه آرام دل غمگين است
چند سالي است كه من مي گريم
در پي تسكينم
ولي اي كاش كسي مي دانست
چند دريا
بين ما فاصله است
من و آرام دل غمگينم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
تـمـام مـعـلوم هـا و مجـهـول هايـم را
بـه زحمـت كـنـار هـم مـي چـيـنم
فـرمـول وار ؛
مـرتـب و بـي نـقـص ...
و تــو
بـا يـك اشـاره
هـمـه چـيـز را
در هـم مي ريــزي ...
در شرح حال گل
بنويسيد خار را
بر هم زنيد : خوب و بد روزگار را .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *


چشمهايت سيراب سراب

و نگاهم،

تاول زده از تابش تشنگي

برويم دعاي باران بخوانيم ‍.
تو با دل من
من با دل تو

باور كن با لبخند چترهايمان بر مي گرديم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
چرا نمي گويند كه آن كشيده سر از شرق -
آن بلند اندام سياه جامه به تن،
دلبرِ دلير ز شاهراه كدامين ديار مي آيد
و نور صبح طراوت بر اين شب تاريك چه وقت مي تابد؟
در انتظار اميدم،
در انتظار اميد طلوع پاك فلق راچه وقت
آيا من به چشمِ غوطه ورم در سرشك خواهم ديد؟

از حميد مصدق
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

عشــق اگــر خـط مــوازي نيسـت،چيسـت؟

يـ ـا كتـاب جملــه ســازي نيســت،چيسـت؟!

عشـق اگــر مبنــاي خلــق آدم اســت

پـس چــرا ايـن گـونـه گنــگ و مبهــم اسـت؟

پـس چــرا خـط مـوازي مـي شـود!!!

از چـه رو هــر عشـق،بــازي مـي شــود؟!

(گلپونه)
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

خيال دلكش پرواز در طراوت ابر
به خواب مي ماند.

پرنده در قفس خويش
خواب مي بيند.

پرنده در قفس خويش

به رنگ و روغن تصوير باغ مي نگرد .

پرنده مي داند

كه باد بي نفس است

و باغ تصويري است .

پرنده در قفس خويش
خواب مي بيند .
هوشنگ ابتهاج
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ميان ابرها سير مي‌كنم

هر كدام را به شكلي مي‌بينم
كه دوست دارم

مي‌گردم و دلخواهم را پيدا مي‌كنم
ميان آدم‌ها اما

كاري از دست من ساخته نيست

خودشان شكل عوض مي‌كنند

بـراي اتـفـاق هـايي كه نـمي افـتـد ...
بـراي دستـي كـه نـگـرفـتم
بـراي اشكـي كـه پـاك نـكـردم
بـراي بـوسـه اي كـه نـبــود
بـراي دوسـتـت دارمـي كـه مـرده بـه دنـيـا آمــد
بــراي مـن كـه وجـودم نـبـودن اسـت
مــرا بـبـخـش ...
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

يادمان باشد حرفي نزنيم كه به كسي بر بخورد
نگاهي نكنيم كه دل كسي بلرزد
خطي ننويسيم كه آزار دهد كسي را
يادمان باشد كه روز و روزگار خوش است وتنها دل ما دل نيست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
كـُجـا پـنـاه بـــرم ؟
دسـت هــاي تـو دورنـد
و خـُدايـان
جـبـار تــر از هـمـيشـه
قـهـار تــر از هـمـيشـه
بـرنـشسـتـه انـد بـر سكـوي مـسخ بـاورهــا
خيـره سـري خـُدايـان را
چـگـونـه بـرتـابـم
وقـتـي تـو نـيـستـي
اي يـــار
اي پـنـاه همـيـشـه !
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

به هـمـان سـادگـي
كـه كـلاغ ِ سـالـخـورده
بـا نـخـستـين سـوت ِ قـطـار
سقـف واگـن مـتـروك را
تـرك مي گـويــد
دل ،
ديـگــــر
در جـاي خـود نيـسـت
بـه همـيـن ســادگـي !
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
لبخند كه مي زنم پيدايم مي كني

باران مي بارد، تو از كنارم مي گذري

فرياد نمي كشم كه بازگردي

مي دانم امشب اين آسمان تاب ماه را ندارد

لبخند مي زنم،

فراموش مي كنم..
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
وقتي ميشي نياز من كه نباشي پيش من
اشكهاي چشمامو ببين كه ميريزه به پاي تو
بازم كه بيقرارمو دلواپسي نگاه تو
تموم هستي مني بمون هميشه پيش من
اگر شدم عاشق تو نزار بيتاب بمونم
لا لايي شبام تويي نزار كه بي خواب بمونم
دارم برات شعر ميخونم شايد به يادم بموني
فقط يه چيز اذت ميخوام هميشه عاشق بموني
دوست دارم خيلي كمه ولي جز اين چيزي نبود
واژه ها رو ولش كنيم عشقمو از چشام بخون
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دستهايم را تا ابرها بالا برده اي

و ابرها را تا چشمهايم پايين

عشق را در كجاي دلم .....

پنهان كرده اي كه :

هيچ دستي به آن نميرسد !
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
غريبه

نميدانم

گنجشك ها كه آنقدر شبيه همند
چطور همديگر را ميشناسند
و نميدانم
چقدر شبيه من هست
كه تو ديگر مرا نميشناسي!
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

من اينك در رواق كهكشانها
در آواي حزين كاروانها
در آن رنگين كمان پير و خسته
در آن اشكي كه بر مژگان نشسته
در آن جامي كه خالي مانده از مي
در آوايي كه برميخيزد از ني
نشاني از تو مي بينم ،
سراغي از تو مي گيرم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
عاقبت يكروز ما هم زين جهان پرميكشيم
باده رفتن ز دنيا را همه سر ميكشيم
بر كن و صد پاره كن اين جامه كبر وريا
وقت رفتن ما همه يك جامه در بر ميكشيم